نقش آب های اسیدی برای آبزیان

آب 

های اسیدی؛ 

- 

در استخرهایی با جمعیت های فیتوپلانکتونی بسیار در طی موارد زیر: 

مرگ 

یک شکوفه فیتوپلانکتونی؛ 

در 

شبکه‌های‌اجتماعی به علت تنفس فیتوپلانکتونی؛ 

در 

طی هوای ابری؛ 

- در استخرهایی با توشه کود آلی زیاد یا غذادهی بسیار . 

سطح ها دی اکسید کربن در استخرهای Clarius در تایلند معمولا به 30 تا 40 میلی گرم در لیتر می رسد؛ 

- انتقال ماهی: ماهی ها دی اکسید کربن دفع می کنند، به این ترتیب هنگامی توده زنده متعددی از ماهی در حجم کمی از آب محصور می شود، ممکن میباشد غلظت های مضاعف دی اکسیدکربن ساخت شود . ساخت دی اکسید کربن هنگامی بدتر می‌باشد که ماهی ها در کیسه های محصور دربردارنده اکسیژن حمل می شوند . 

احتمال تولید خلل ها دی اکسید کربن در مخازن باز مجهز به هواده کمتر است؛ 

- آن‌گاه از استعمال از علف کش ها ممکن میباشد غلظت های دوچندان دی اکسید کربن در آب های طبیعی ایجاد شود . 

خوراک آبزیان

غلظت های فراوان دی اکسید کربن آزاد می تواند برای ماهی مضر باشد . دی اکسید کربن بازدارنده اخذ اکسیژن محلول می شود . در فیض اثرات منفی CO₂ در شرایطی که اکسیژن محلول زیر باشد، بخش اعظم می شود . در تنفس کنندگان هوا همچون Clarias و Ophicephalus، 90 درصد از دی اکسید کربن در امتداد پوست و آبشش ها به آب دفع می شود . به نظر می رسد غلظت های بیرونی مضاعف با این تبادل تداخل دارد که مشکل‌ها تنفسی و استرس ساخت می نماید . 

برخی از راهبردهای عمومی در ذیل آمده است: 

50 

تا 60 میلی گرم دی اکسید کربن در لیتر آب 

مهلک برای بسیاری از جور های ماهی که طولانی مقطع در معرض آن قرار دارا هستند . 

12 

تا 50 میلی گرم دی اکسید کربن در لیتر آب 

اثرات مضاعف زیانبار که ممکن می باشد دربرگیرنده استرس تنفسی و ایجاد سنگ همگی در برخی نوع ها شود . 

دی 

اکسید کربن با رویه های مختلفی می تواند از آب حذف شود: 

- 

هوادهی شدید؛ 

- 

ارتقا pH با افزودن هیدروکسید کلسیم (آهک هیدراته): 

Ca(OH)₂ 

+ 2CO₂ --------------> Ca(HCO₃)₂ 

باید احتیاط شود تا در استخرهایی با قلیاییت آهک بیش از مقدار استفاده نشود چون آهک مازاد ممکن میباشد منجر ارتقاء pH شود که ممکن می‌باشد به طور بی واسطه برای ماهی مضر باشد یا این که در شرای غلظت آمونیاک کل بسیار باشد غلظت آمونیاک غیریونیزه را افزایش دهد . 

تست های میدانی نشان داده هست که نسبتاً 1 میلی گرم در لیتر از آهک هیدراته (آب خورده) می تواند 1 .68 

میلی گرم در لیتر از دی اکسید کربن را بزداید؛ 

- 

کنترل جمعیت های فیتوپلانکتونی و توشه زیستی از روش تراکم دهی، غذادهی و کوددهی صحیح؛ 

- پباده سازی استخر: استخرهای ناچیز عمق روباز کمتر از استخرهای عمیق سرپوشیده با خلل ها دی اکسید کربن رو به رو می‌باشند . 

بخش 

ششم: سولفید هیدروژن 

سولفید هیدروژن به وسیله باکتری ها در آب های کم اکسیژن ایجاد می شود . این ترکیب در سیستم های رشد ماهی که توشه زیستی زیادی دارند معمول می باشد (برای نمونه در استخرهایی که کوددهی شدید شده اند یا این که در زیر مزارع رشد متراکم در قفس) . 

HS⁻ 

: یون سولفید یونیزه شده 

H₂S 

: گاز سولفید هیدروژن یونیزه نشده 

گاز سولفید هیدروژن یونیزه نشده برای ماهی سمی می‌باشد . 

تکنیک های آنالیز «سولفید کل» را اندازه گیری می نماید (همانند آمونیاک) . نسبتی از این سولفید کل که به فرم گاز سمی سولفید هیدروژن می باشد با pH ارتباط دارااست (جدول 9) . 

جدول 

10: سولفید هیدروژن کل به فرم گازی سمی در 25 سکو سانتی گراد 

pH 

درصد 

PH 

درصد 

5 .0 

99 .0 

7 .5 

24 .4 

5 .5 

97 .0 

8 .0 

9 .3 

6 .0 

91 .1 

8 .5 

3 .1 

6 .5 

76 .4 

9 .0 

1 .0 

7 .0 

50 .6 

عمده گونه های ماهی به شدت به گاز سولفید هیدروژن با اهمیت می باشند . 

سطح های سمی چنین است: 

0 .002 تا 0 .4 

میلی گرم در لیتر 

اثرات فراوان زیانبار که به مدل ماهی بستگی دارد، مشتمل بر آسیب آبشش . 

0 .01 تا 5 .3 

میلی گرم در لیتر 

اثرات مرگ آور که به مدل قضیه پرورش بستگی داراست . 

در آب هایی که به نیکی اکسیژن دار گردیده اند، سولفید به سولفات اکسیده می شود . اکسیژن دار نگه داشتن مطلوب آب بهترین منش توقف تشکیل سولفید هیدروژن و زدودن آن از سیستم، به خصوص نزدیک رسوبات می‌باشد .